Dogwhistling

Als je Thierry dood wil, roep dan paf

In een demonstratie tegen racisme, roepen een aantal mensen (met hoofdbedekking (niet capuchon, maar dat andere woord)): ‘als je Thierry dood wil, roep dan paf’ Intelligent. Want meteen duidelijk dat het niet letterlijk is (roep, paf), en toch opruiend. Is het ironisch? De ‘dogwhistle’ is iets zeggen door het niet te zeggen. Wat Baudet deed is iets zeggen dat schijnbaar niets, maar bij nader inzien toch iets betekent. Hij wil zich niet tegenover zijn fans als fascist profileren, maar juist tegenover zijn tegenstanders. Opdat die hem verketteren. [kuitenbrouwer] Gilets Jaunes zingen, op de chant des partisans, uit tweede wereldoorlog, komt uit Rusland, op tekst van verzetsstrijders, L'Obs TéléObs BibliObs "O" Rue 89 Newsletters Services Espace abonnés Applications Het handgebaar van een moordenaar (VK 23 maart pagina 5, Mark Moorman)

La "quenelle" antisémite de Dieudonné au menu des gilets jaunes

Gilets jaunes au Sacré-Coeur à Montmartre, le 22 décembre 2018 (Yahoo Actualités) Des manifestants ont chanté ce samedi matin à Montmartre ce signe de ralliement antisystème mais aussi antisémite, popularisé par Dieudonné. L'humoriste antisémite peut jubiler. Par Pascal Riché Publié le 22 décembre 2018 à 14h14 Partager sur Facebook Partager sur Twitter Partager par mail Commenter cet article Ce samedi matin, à Montmartre, un groupe de gilets jaunes a joyeusement entonné le "chant de la quenelle", geste à l’appui. Musique : celle du chant des partisans. Parolier : Dieudonné. Le texte est d’une vulgarité crasse (“Manu la sens-tu / qui se glisse dans ton cul / la quenelle ...”), mais là n’est pas le problème. Le problème, c’est que ce chant est un hymne antisémite codé et ceux qui l’ont entonné ne peuvent l’ignorer, sauf à avoir vécu ces dernières années sur une autre planète.

Une mécanique virale

Avec la quenelle, Dieudonné a inventé en 2005 le geste le plus provocateur qu'on puisse imaginer. Le bras droit tendu vers le bas, la main gauche touchant l’épaule droite, il était censé au départ signifier “on va leur mettre jusque là”. Une variante sodomite du bras d’honneur... Des commentateurs ont vu dans la quenelle une sorte de “salut hitlérien à l’envers”. C’était à l’origine un rapprochement absurde, mais l’humoriste, comprenant le parti qu’il pouvait en tirer, ne s’est pas récrié. Lorsqu’il a présenté une “liste antisioniste” aux européennes de 2009, il faisait “la quenelle” sur ses affiches électorales. Et déclarait : « L'idée de glisser ma petite quenelle dans le fond du fion du sionisme est un projet qui me reste très cher. » Le geste est devenu pour lui une façon d’afficher, sans le dire, son antisémitisme. Il joue alors avec l’idée, non sans délice. Pour mettre la quenelle en musique, le choix du ''Chant des partisans'' (hymne de la résistance à l’occupation nazie) est un clin d’oeil à la période de la Shoah. Sans parler des « Quenelles d'or », ce prix que Dieudonné remet chaque année à des personnalités opposées à Israël ou au “sionisme”... Et ça marche : à partir de 2013, le geste se répand, malgré les nombreuses récriminations, ou plutôt à cause d'elles. Plus il entraîne des réactions indignées (comme celle du président de la LICRA, qui le qualifie en 2013 de "salut nazi inversé signifiant la sodomisation des victimes de la Shoah"), plus il devient viral, signe de ralliement qu'on affiche sur des selfies ou des vidéos postées sur les réseaux sociaux. Et à chaque fois qu’une personnalité est surprise en train de faire une quenelle (Jean-Marie Le Pen, Tony Parker, Nicolas Anelka...), le scandale rebondit. Dieudonné, sa "quenelle", ses fans : les secrets d'un discours manipulateur et redoutable Dieudonné fait mine de ne plus rien contrôler : "Aujourd’hui, cette formule magique ne m’appartient plus. Elle appartient à la révolution. Soyez subversifs, glissez des quenelles, désobéissez, faites chier ce système de merde?!" La mécanique est parfaite. Pendant ce temps, sa compagne Noémie Montagne déposé les marques « Quenelle » et « Quenelle + » à l'INPI, pour des produits dérivés. Il n’y a pas de petits profit. Antisémitisme juridiquement acceptable Certes, celui qui aujourd’hui “fait une quenelle” s’affiche avant tout comme “anti-système” et non antisémite - ce qui était peut-être le cas chez les gilets jaunes à Montmartre. Mais c’est justement la confusion recherchée par Dieudonné (mais aussi par son ex-complice le rouge-brun Alain Soral, qui revendique la paternité du geste). Car dans l’imaginaire délirant des antisémites, ce sont les juifs qui tirent les ficelles du fameux système. Juridiquement, la quenelle n’est pas susceptible de condamnation pénale, sauf dans certaines circonstances précises - devant une synagogue, par exemple, comme ce fut le cas à Bordeaux. C’est justement ce qui en fait la force. Mais aujourd’hui, après les très nombreux débats du début des années 2010 sur le sujet, personne ne peut être dupe de la charge antisémite que porte ce symbole, sauf peut-être les plus naïfs des naïfs. Depuis le début du mouvement des gilets jaunes, Dieudonné s’est rendu sur plusieurs ronds-points et manifestations. Il a été à chaque fois acclamé et aucun des porte-parole du mouvement ne s’est, à notre connaissance, offusqué. Sur Twitter, il collectionne les photos de gilets jaunes faisant son geste fétiche. Et sur sa boutique en ligne, ne perdant jamais le nord, il vend un “Gilet de haute visibilité ‘Macron la sens-tu la quenelle ?’”. Pascal Riché Journaliste

diabolodenfer

a posté le 25 décembre 2018 à 10h21 Dire que tous les musulmans sont islamistes est bien évidement un amalgame des plus injustes et je le confirme...sauf que certains qui vous explique cela depuis des années écrivent des articles et des commentaires à répétition depuis des semaines pour vous expliquer très sérieusement que tous les GJ sont des antisémites, racistes, homophobes....C'est pas génial, ça? Signaler Répondre

pierrenirrep

a posté le 24 décembre 2018 à 16h50 Ah, amalgame quand tu nous tiens ! Il y aurait beaucoup à discuter sur les mots, antisémitisme, antisionisme et anti israélien. Mais, hélas, certains ont avantage à tout cataloguer en antisémitisme et racisme. certaines plumes, au nouvelobs notamment, ont essayé de faire le distinguo, peine perdue ! Alors depuis, certains , soit se taisent et n'en pensent pas moins, soit se dise "puiqu'ils nous veulent antisémite, ben, soyons antisémites ! Bingo ! je ferai du complotisme en disant que c'était le but recherché. Signaler Répondre pierrenirrep a posté le 24 décembre 2018 à 16h42 Le problème des GJ c'est que, n'ayant aucune structure et n'en voulant pas, ils font le jeu d'extrémistes de tout poil dont ils ne peuvent se désolidariser. Devant la quantité d'excès on ne peut que soupçonner une certaine bienveillance pour ne pas dire plus, ce qui est fortement dommageable, surtout vis-à-vis de la bienveillance générale de leur action de la part de la population ! Par ailleurs, les journalistes ont aussi un problème dans la mesure ou ils ne mettent, effectivement, en exergue que les agitateurs et non la majorité des GJ qui manifestent dans le calme. Le journaliste, par nature, n'aime raconter que ce qui sort de l'ordinaire, pas la banalité quotidienne ! Par exemple, ce jour 24/12, sur France inter, ils déplorent qu'il y ait si peu de réactions des politiques vis-à-vis de l'affaire des motards de la gendarmerie et de l'arme de service sortie de son étui. Ben quoi, ils n'ont rien à se mettre sous la dent ! Ce n'est pas drôle ! Signaler Répondre erwittgeorges a posté le 25 décembre 2018 à 10h40 Les gilets jaunes sont un ferment qui ne demande qu'a se structurer ... ce qu'il deviendra je n'en sais rien mais en tous les cas ça inquiète fortement ceux qui confondent république et royauté aujourd'hui et sans doute demain ..... Signaler Répondre Maldoror a posté le 24 décembre 2018 à 17h09 Ce sont les journalistes qui ont (+ ou _ selon les cas) fait des stars de Jacques Vergès, de Dieudonné, de Houria Bouteldja, Rokhaya Diallo, Alain Soral...N'attendez aucune forme d'éthique de la majorité d'entre eux. (il existe de rares exceptions : S.Mabrouk, N.Polony, Mohamed Sifaoui...) Signaler Répondre cali44 a posté le 24 décembre 2018 à 13h12 @maillaux :pas souvent d'accord avec vous ! Mais bravo et merci pour votre post de 12 04. Tellement évident. Signaler Répondre j2l15 a posté le 24 décembre 2018 à 14h47 Oui il a sorti une contribution sur gilet jaune acte 6 que j ai également apprécié Signaler Répondre j2l15 a posté le 24 décembre 2018 à 12h34 En tous les cas nous pouvons être rassures ce n est pas de la faim que souffre le gj..sinon au lieu de casser des dab ou de piller les grands magasins il aurait demonte une vitrine de boulangerie Le gj n est pas interesse par le pain mais par la fourrure du vison ou du lapin, par les économies de l autre et enfin aime bien s' encaillaner après le match avec les crs Tandis que Gervaise à la maison tente éperdument de trouver des solutions et continue d esperer... Signaler Répondre ouimaisnoncar a posté le 24 décembre 2018 à 12h51 C'est sûr que quand les pillards n'assaillent plus la supérette en bas de leurs clapiers mais les vitrines du quartier des champs ça "interpelle" davantage les medias, le show biz, l'exécutif et les politiques qui y crêchent... Signaler Répondre j2l15 a posté le 24 décembre 2018 à 19h20 la pègre fait aussi partie du peuple .. Signaler Répondre erwittgeorges a posté le 25 décembre 2018 à 10h37 Quel "peuple" ?..... Signaler Répondre Afficher plus de commentaires Verstuurd vanaf mijn iPad

Pfeiffer

Pfeiffer over Ironie Aantekeningen "De vraag: Is ironie een gevaar of een redding in onze gepolariseerde en geridiculiseerde debatcultuur?" - dit is niet Pfeiffer maar zijn inleiders. Wat is er geridiculiseerd? Dat wordt toch met iets gedaan? Bedoelt hij ridicule? Wat is er belachelijk gemaakt, en als dat het geval is, wat is de rol van ironie daarin? Ik snap de titel niet.
Kierkegaard: alleen een 'beheerste ironie'kan de redelijkheid van een cultuur waarborgen. Wanneer het individu de juiste opstelling kiest, en dat is daardoor het geval dat de ironie begrensd is, eerst dan krijgt de ironie rechte betekenis, haar ware geldigheid'
[..]
Zo geeft men er de voorkeur aan om ook bij een overduidelijk absurde opmerking serieus te blijven om de spreker niet te beledigen, mocht de ander het wel degelijk hebben gemeend. Pas als de spreker verzekert dat zijn opmerking ironisch bedoeld was, begint men te lachen - deze keer om de spreker niet voor de tweede keer te beledigen door een ernstige gezichtsuitdrukking' Boris Groys 1947
Pfeiffer Dissimulatie maakt deel uit van eironeia.
Quintilianus: Çontrarium ei quod dicitur intellegendum est'(9.2.44); je moet het tegenovergestelde begrijpen van wat wordt gezegd (de context is cruciaal - 8.6.55 (cf. 9.2.45) Er kunnen drie signalen zijn die duidelijk maken dat een uitspraak ironisch bedoeld is, en dat de spreker wil dat de toehoorder het tegenovergestelde begrijpt van wat zijn uitspraak letterlijk betekent: (1) de manier waarop de uitspraak wordt gedaan, al dan niet begeleid door stembuigingen, knipogen of gebaren, (2) de reputatie van de spreker of (3) de aard van het onderwerp. (Inst. Or. 8.6.54-55) [dit verklaart de nadruk op beroepen in ironieonderzoek; en de verwachting van ironie bij spoorwegen/ns]
Eerste verschil van mening met Pfeiffer. Hij vindt dat je ironie kunt gebruiken als je in sociaal opzicht wenselijke antwoorden wil geven, maar je niet wil liegen: je antwoord is ironisch en wilde het tegenovergestelde betekenen. Maar als dat zo is, dan lieg je toch? Je bedondert op zijn minst degene die je niet wil beledigen en die de ironie niet dient te begrijpen. Volgens Pfeiffer: 'Ten eerste is ironie een manier om oprecht te zijn en toch buiten schot te blijven. Je antwoord was oprecht voor zover het ironisch was en als zijn tegendeel wide worden begrepen, maar je kon er niet op worden afgerekend omdat je je in geval van nood altijd kon verschuilen achter de letterlijke betekenis van je woorden.'
ikzelf: ironie naast de waarheid: akkoord; maar tegen de waarheid = leugen volgens mij is dit onderscheid van belang, om op deze manier de hondenfluitjes uit te schakelen? Of toch niet?

GRICE

Pfeiffer heeft aardige uitleg van Grice: Hoewel hij het principe prescriptief formuleert, is het descriptief bedoeld
[..] en dan zegt iemand opeens dat Donald Trump een vakrken is. Dat is op het eerste gezicht een eclatante overtredign van de maxime van kwaliteit, want Donald Trump is evident geen evenhoevig zoogdier uit de familie der Suidae. De uitspraak dat hij een varken is, is onwaar. Maar wij zin niet bereid de aanname zomaar te laten varen dat onze gesprekspartner het cooperatieve principe en de maximes respecteert, dus gaan we op zoek naar een alternatieve manier om zijn uitspraak te interpreteren. [ik: dus de volgorde is essentieel; eerst het contrast in de context, dan de tekst] [je gebruikt dus maximes voor de interpretatie en dan] we kunnen er opnieuw van uitgaan dat de spreker zelf gelooft wat hij zegt. [...] We hebben geleerd wat metaforen zijn en hoe ze werken en ze maken deel uit van het repertoire van alternatieve interpretatiestrategieen dat we aanspreken zodra er een schijnbare inbreuk plaatsvindt op de coöperatieve principe. Kortom: ironie is twostaged. Pfeiffer: Ironie moet je leren (p. 35) [ik: per cultuur verschillend? Leeftijd?]

Gebaseerd op Reputatie

Ironie die is gebaseerd op de reputatie van de spreker, is ironie die funcitoneert vanwege het feit dat de spreker normaal gesproken niet zou zeggen wat hij of zij zegt. Dit mechanisme kan worden uitgebreid voor ironie die een schijnbare inbreuk vormt op <\b> algemeen aanvaarde normen, waarden en waarheden.
"Sommige stukken van Nederland zijn zo door en door rot dat ze maar het beste teruggegeven kunnen worden aan de zee. Wat mij betreft mogen ze de dijken vast doorsteken bij Urk. Jammer van de gerookte paling, maar beter voor de rest van het land." Elfie Tromp
Is dit ironie? Is dit niet beter Hyperbool te noemen? want bedoelt ze wel het tegenovergeshtelde?

Wet van Poe

Nathan Poe stelt dat het zonder expliciete markering van de bedoeling van de maker onmogelijk is op internet een parodie te creeren van extreme opvattingen die zo duidelijk overdreven is dat geen enkele lezer deze zal interpreteren als een oprechte uiting van deze extreme opvattingen"
De ironie is in crisis.
Interessant: mis gegaan ironie. Tommy Wieringa die leuk wou zijn en zei dat in het Telegraafgebouw een busje in de pui moest parkeren. Dat zou iemand als Godfried Bomans zich in de jaren zestig moeiteloos kunnen permitteren.

Precisiebombardement

Gerard Reve: aan luchtmachtpredickant ds. C. B> Dekker: 'Zou ik ook, tegen vergoeding van gemaakte kosten, iemand zijn huis gebombardeerd kunnen krijgen? Het is het huis van Theun de Vries, Egelantiersgracht 66, Amserdam C (Jordaan). Het is een bovenhuis, dus het is wel preciesiewerk. Eronder woont Jan Willem Hosfstra, en die kan dus in een moeite meegenomen worden'. Dat was in 1969 evident ironie. Maar toen een journalist van HP/DE Tijd in november 2018 in een interview met de columniste Asha ten Broeke vroeg op het huis van welke schrijver zij een precisiebombartement zou illen wlaten uitvoeren en zij antwoordde dat Thierry Baudet ook een schrijver was, kreeg zij serieuze problemen. " [oké: maar bedoelden zij het tegenovergestelde? Of was het toch een hyperbool?]

Erasmus

Erasmus beklaagt zich er al over in zijn Ecclesiastes (1535) dat er geen leestkeen bestaat voor ironie: 'ironia nullam habet notam, sola pronuciatione distingitur'(LB V 1054)

Wampole

De Ironie is vanuit de retorica het leven in gelekt. Dat leidt tot individuele en collectieve leefte en vervlakking. De vlucht in de ironie komt voort uit een afkeer van risico's.
Joost de Vries
Negatieve dissimulatie. Wat ik eronder versta is eignelijk heel simple: het is doen alsof iets niet is wat het is, terwijl je heel goed weet wat het wel is. Ironie is meestal niet doen alsof, het is vooral doen alsof niet.
vgl Thomése
Thomése beroept zich op Richard Rofty en wijst erop dat de destructieve werking van ironie soms broodnodig kan zijn om claims op het monopolie op de waarheid te ondergraven'. Ironie is essentieel voor een democratische rechtsstaat waar mensen zich op intelligente wijze met elkaar verstaan. Irony is redescription.
De belangrijkse bouwsteen voor een open samenleving.
DAn blijkt: Pfeiffer verzet zich tegen de ironie als levenshouding
We kunnen de ironie er niet de schuld van geven dat leugenaars, verdoodlden en manipulatoren van de publieke opninie vrij stpel hebben,. Het is de schuld van het subjectivisme, en de ironische levenshouding is hier een symptoom van.
Als een ironicus zich van zijn taak kwijt door toch te zeggen wat hij niet mag zeggen, dan zegt hij vandaag de dag racistische en antifeministische dingen. Ironie floreert bij taboes. Extreem rechts is doordrenkt van iornie.
Ironie stelt mense3n in staat hun commitment aan extreemrechtse ideeen te ontkennen terwijl ze deze tegelijkertijd wel degleijk uitdragen. De ironische extreemrechtse internetcultuur biedt oprechte neonazi's de gelegenheid zich te vermommen als ironische neonazi's.

Gipsafdruk van ironie

Deze gipsafdruk van de ironie houdt in dat je wel degelijk zegt wat je bedoelt, maar vervolgens pretendeert dat het ironisch was. [bandretoriek'][hondenfluitje][omgekeerde ironie strategie] Önze analyse van de kritiek op de ironie in de vorige twee hoofdstukken heeft aan het licht gebracht dat ironie zich niet verdraagt met oprecht engagement. De tegenstanders kiezen voor ironie en ridiculiseren en vernietigen het engagement door het te ironiseren. [is dat zo?]
De droeve wijsheid de wereld en zichzelf slechts weerspiegeld te weten in de reflecties van losse scherven
Het subjectivisme en het ontbreken van een gedeelde waarheid en gedeelde waarden in een maatschappij van eenlingen die de ironie vieren van het bestaan van alternatieve waarheden is het grootste probleem van deze tijd.

Soren Kierkegaard

Als daarentegen het gesprokene niet mijn mening of het tegengestelde van mijn mening is, dan ben ik vrij ten opzichte van anderen en van mijzelf
Dit is de gewoonste vorm van ironie: men zegt iets ernstig, dat evenwel niet ernstig is gemeend. De andere vorm, dat men iets in scherts zegt, schertsend, wat ernstig gemeend is, komt minder vaak voor. Overigens heeft de ironische stijlfiguur een eigneschap die eveneens typerend is voor alle rionie, namelijk een zekere voornaamheid, voortkomend uit het feit dat ze, ook al wil ze worden begrpeen, toch niet o maar wil worden begrpeen, een voornaamheid die maakt dat deze figuur als het ware neerzit op de gewone, rondborstige taal die iedereen meteen begrijpt'. Ze reist als het ware onder een voornaam incognito en ziet vanuit die hoge positie medelijdend neer op het gewone gepraat van alledag.
conventikels
experiment; waarbij we sturen op de metaforische context en dat die dan letterlijk bedoeld is. RT? Dan dus two staged process

Gaslighting

Lekker gaslighten. "Ras? Wij? Straks ga je nog zeggen dat één van onze senatoren het jammer vindt dat de mooie ovens van Hitler niet meer worden gebruikt!" Tweet Breedveld Gaslighting is een vorm van manipulatie die als doel heeft om mensen te laten twijfelen aan het eigen gezonde verstand door de werkelijkheid ronduit te ontkennen of door zichzelf bloedserieus tegen te spreken zonder een spier te vertrekken. Het gebruik van deze term is ontstaan uit het toneelstuk 'Gaslight' en respectievelijke verfilmingen daarvan. De term wordt ook gebruikt in wetenschappelijke literatuur en politieke journalistiek.

Martin Sommer over Ironie. De ironie is van kamp gewisseld

;-) | Gedeeld artikel van de Volkskrant. Dit gaat over ironie en extreem rechts

Waarom satire en ironie niet werken

Bespreking van de film Jojo Rabbit, afwijzing van het bespotten van nazi’s, omdat er een verschil tussen schlemielen en schlemazels gemaakt wordt.Schlemazels zijn de mensen ten koste van wie je je vermaakt, en met wie je je identificeert. In deze film: met nazi’s.

Achtung Ironie

Onbegrepen ironie

Ironie in de vorm van aanhalingstekens. En desondanks mis. Waarschijnlijk omdat het twitter is. je denkt te weten wie je volgt, maar dat is niet zo, want de helft van de tijd krijg je andermans tweets.

Beleefde agressie

In verband met uw privacy kunnen we u niet helpen tijdens uw telefoongesprek. Na uw gesprek helpen we u graag verder Niet zeggen wat er onbeleefd is, maar zeggen dat je zelf afstand in acht neemt